با روزنامه شرق از نظر تئوریک مشکل داشتم. وقتی توقیف شد، تحلیلم این بود که شرقی‏ها به هر کاری دست زده بودند که توقیف شوند.

شرق 150 تومان بود. یعنی به قیمت یه کیهان، یه رسالت و یه روزنامه دیگه. معمولا پول زیادی نمی‏تونستم خرج مطالعه روزانه و روزنامه‏ای کنم اما یه روزنامه شرق خیلی بیشتر از یه روزنامه بود. بگذریم.

بعد از این‏که شرق تعطیل شد، با این که چند تا روزنامه جدید شروع به انتشار کردن و در بین روزنامه‏های موجود هم روزنامه حزب‏الله رو نسبتا بیشتر از بقیه قبول داشتم و دارم، اما هیچ‏کدوم شرق نمیشن. بعد از توقیف شرق، حس روزنامه خوندن من هم توقیف شده.

نشریاتی که در این پنج سال مطالعه کرده‏ام، خیمه و اشراق اندیشه و سوره بوده‏اند. البته سوره را بیشتر و بهتر می‏خواندم. هم به خاطر این که تحلیلی بود و هم به خاطر این‏که کاربردی و ملموس بود. درد بی‏نشریه بودن هم به درد بی‏روزنامه بودن اضافه شد!

سوره حتی اگر باز هم منتشر شود، یقینا سوره شهید اوینی نخواهد بود. نمی‏دانم این ره به کجا می‏خواهد برود و هدفش چیست اما تعطیلی سوره برای نظام خیلی زشت است خیلی.

مطمئنا تا ظهور نشریه‏ای در حد و اندازه سوره، باید سال‏ها انتظار کشید. خاک بر سر ...
کاش حضرات بزرگوار عرضه داشتند جلوی این همه دهن‏کجی مدیران ارشد و غیر ارشد به آرمان‏های انقلاب را بگیرند، نه این‏که دهن منتقدین مشفق را خورد کنند.

فعلا سرم شلوغه؛ ممکنه نتونم توی این چند روزه چیزی بنویسم...

یک‏وبلاگ
اعتراض به توقیف ماهنامه سوره